Vanuit de rust

Afscheid Rivas Zorggroep

Eind november had ik mijn laatste werkdag bij Rivas Zorggroep. Een periode van 3,5 jaar heb ik daarmee afgesloten. Op verschillende momenten en in diverse overleggen heb ik mogen vertellen over onze reis. Het is bijzonder om te ervaren hoeveel mooie en bemoedigende reacties ik kreeg. Veel mensen zijn geïnspireerd door de stap die we maken. Vooral het feit dat we hier 'alles' achterlaten en ons hart volgen, spreekt veel collega's aan. Ik heb veel mooie gesprekken mogen hebben over het waarom en de motieven van de dingen die we doen. Ik hoop dat het veel mensen positief tot nadenken heeft gezet.

Basic Safety Training

Kort na mijn terugkomst uit Zuid-Afrika heb ik een Basic Safety Training gevolgd in Rotterdam. Deze training is onderdeel van het onboarding programma voor longterm vrijwilligers. Normaal gezien volg je deze training in Texas, maar ik kon deze training gelukkig al in Nederland volgen. We kunnen daardoor in januari namelijk een weekje eerder vertrekken uit Texas. Dit maakt dat we niet naar Madagaskar, maar naar Zuid Afrika kunnen reizen. Het grote voordeel hiervan is dat de reis iets minder intensief is én we mee kunnen varen van Zuid-Afrika naar Madagaskar.

De vier trainingsdagen waren best intensief. Ik heb de basics geleerd rondom fire fighting, evacuaties, safety and security, first aid, survival techniek, etc. Na deze training én een medische keuring ontving ik een certificaat wat mij een volwaardig zeevaarder maakt.

Thuis Front Team

We zijn heel dankbaar dat we inmiddels een mooi Thuis Front Team (TFT) hebben kunnen samenstellen. Een aantal weken geleden hebben we onze eerste ontmoeting gehad. Eline, Cora, Rosalie en Paul ondersteunen ons vanuit Nederland op allerlei gebied en maken ons zichtbaar als wij letterlijk wat onzichtbaarder zijn. We zien uit naar een mooie samenwerking waarin we samen mogen bijdragen aan de mooie missie van Mercy Ships. Het TFT is te bereiken via tft@familiekleinaanboord.nl.

Verhuizing

De afgelopen weken stonden in het teken van voorbereidingen treffen voor onze verhuizing. Stapsgewijs hebben we de afgelopen tijd ons hele huis en onze hele inboedel doorgenomen. Wat mag weg? Wat moet verscheept worden? Wat moeten we inpakken? Wat kunnen we weggeven? Het is echt heel verfrissend om je hele bezit te comprimeren tot alleen het hoogstnoodzakelijke!

Afgelopen zaterdag hadden we onze verhuisdag. Met hulp van een aantal vrienden en familie was het huis zo leeggeruimd. Een aantal ritjes naar de stort, de kringloop, de zolder van mijn ouders en een loods ergens in ons dorp. Het was een gezellig dag met een mooi resultaat.

Ons huis wordt de komende twee jaar bewoond door een bevriend stel. We hebben van de woningstichting uiteindelijk toestemming gekregen om ons huis via de huisbewaardersconstructie te laten bewonen door deze vrienden. Zij waren ook naarstig op zoek naar nieuwe woonruimte, dus voor beide partijen een mooie oplossing. Het grote voordeel is dat wij een aantal items in ons huis konden laten staan. Uiteindelijk scheelde ons dat best wat werk. En het is een fijn idee dat we over twee jaar weer terug kunnen in ons huisje, mochten we dat willen.

Presentatie en uitzegening Christengemeente

Afgelopen zondag zijn we officieel uitgezonden door onze kerkelijke gemeente. Dit betekent dat de Christengemeente onze missie steunt en achter ons staat. Zowel geestelijk als financieel worden we ondersteund door deze kerk. Vanuit de zendingscommissie kregen we een mooie bijbeltekst mee, de oudste (iemand uit het leiderschapsteam) van onze gemeente sprak een zegengebed uit en alle gemeenteleden zongen ons een zegenlied toe. Indrukwekkend om te beseffen dat al deze mensen ons werk een warm hart toedragen en we mogen weten dat zij biddend en gevend achter ons staan.

We vinden het belangrijk dat we deze reis niet alleen maken. We verlangen ernaar om mensen te betrekken bij ons werk. Zowel in gebed en medeleven, als financieel en praktisch. Samen delen maakt delen nóg leuker! Daarnaast beseffen we dat we afhankelijk zijn van deze steun en dit gebed. God gaat voor ons uit, beschermt ons en zal ons voorzien, maar God gebruikt ook zijn lichaam (lees: mede christenen) om ons te dragen en te ondersteunen. Enkele weken geleden hebben we daarom een presentatie gegeven in de gemeente om mensen te informeren over onze plannen en ons werk.

Afscheid, afscheid, afscheid

De periode is aangebroken waarin we veel dingen voor de laatste keer doen of ondernemen. Veel vrienden zien we voor het laatst en ook Mees neemt afscheid van bijvoorbeeld de peuterspeelzaal en de peutergym. Het is heel fijn dat we deze weken weinig verplichtingen hebben, dus dat we ruimte hebben voor spontane ontmoetingen. Het is heerlijk dat we vrienden en familie spontaan kunnen uitnodigen in De Stamboom en dat we vanuit deze huiselijke omgeving (mét houtkachel) mooie momenten kunnen hebben.

Het is fijn te merken dat we ons allebei comfortabel en vredig voelen. We worden bevestigd in onze toekomstplannen en ervaren rust en vrede over de keuzes die we maken. Als we 's nachts bezig zijn met Siebe schieten er zeker wel eens wat zorgen door ons hoofd of ervaren we wat spanning, maar vaak verdwijnen deze weer vanzelf. Natuurlijk gaan we vrienden en familie missen en zullen we geconfronteerd worden met weemoedige gevoelens en gedachten. Het zal absoluut zo af en toe best pittig worden, maar we geloven dat God voor ons uit gaat en met ons meegaat. Hij zal ook in deze moeilijke momenten ons leiden en verkwikken.

A.s. zaterdag hebben we nog een Vaarwel momentje gepland in de Houtzagerij. Een laatste moment van samenzijn met familie en goede vrienden. We hopen op een mooie tijd waarin we elkaar nog even kunnen ontmoeten.

De komende dagen

Kerst vieren we in alle rust bij onze families. Na de kerst hebben we nog drie dagen tot ons vertrek. Op zaterdag 30 december rond half elf vliegen we via Houston naar Dallas. We zijn enorm dankbaar dat Erna, de moeder van Eline, met ons meegaat naar Texas. Zij zal gedurende de drie weken op onze jongens passen, zodat we zoveel mogelijk samen het voorbereidingsprogramma in Texas kunnen volgen. We verblijven in Texas op het International Support Centre van Mercy Ships. Een soort campus met allerlei accommodaties voor vrijwilligers. We komen als één van de eerste aan dus het zal waarschijnlijk uitgestorven zijn. De vriezer van ons huisje wordt volgestouwd met diepvriesmaaltijden en de koelkast wordt voor ons gevuld met basisboodschappen. Daarnaast hebben we een voorraad luiers besteld (scheelt ons weer bagageruimte). De campus ligt erg afgelegen, dus waarschijnlijk hebben wij een erg rustige oud en nieuw. Op 4 januari begint het programma.

Dank- en gebedspunten

We danken:

- voor het feit dat we ons gedragen voelen en ervaren dat we bevestigd worden in onze keuzes.

- voor de vele bemoedigingen en mooie woorden van mensen om ons heen.

- voor het feit dat we momenteel heerlijk tot rust mogen komen in De Stamboom.

- voor Erna, die met ons meegaat naar Texas.

- voor de mooie uitzegendienst en een gemeente die achter ons staat.

- voor het feit dat we alle praktische en organisatorische zaken goed en zonder stress hebben kunnen afronden.

- voor de vele (soms bijzondere en onverwachte) sponsors.

We bidden:

- voor een goed afscheid van vrienden en familie.

- voor gezondheid voor ons alle vier. Siebe is heel langzaam aan het herstellen van een oorontsteking, maar blijft enorm verkouden. We bidden dat dit over is, voordat onze reis begint.

- dat de kids alle veranderingen en prikkels goed kunnen verwerken.

- voor een voorspoedige reis naar Texas.

- voor rust en vrede, ondanks de spannende en uitdagende reis.

We wensen jullie een hele fijne, gezegende kerst toe.

Lieve groeten,

Johan, Eline, Mees en Siebe