Gearriveerd in Madagaskar!

De laatste week in Nederland

De laatste twee weken in Nederland verbleven we in de Stamboom, een heerlijke plek bij Lennard en Eline in de tuin. We hebben genoten van de relatieve rust en hebben goed afscheid kunnen nemen van geliefden. De zaterdag voor kerst hadden we een mooi ‘Vaarwel’ moment met vrienden en familie in de Houtzagerij. Het was speciaal om onze geliefden nog eventjes dichtbij te hebben en afscheid te kunnen nemen van de mensen die dicht bij ons staan. Als afsluiting van deze fijne middag hebben vrienden en familie voor ons gebeden en ons uitgezegend. Het is bemoedigend om zoveel support en betrokkenheid te ervaren.

Onboarding in Texas

Op het ISC is het hoofdkantoor van Mercy Ships gehuisvest. Dagelijks werken hier zo’n 200 mensen (deels remote). Daarnaast wordt deze mooie, landelijke campus gebruikt voor onboarding programma’s en andere conferenties of toerusting. Voor ons was dit drie weken lang de plaats waar we zijn voorbereid op onze missie aan boord. De eerste week waren we nog vrij en hadden we geen lessen. Deze tijd hebben we gebruikt om thuis te raken en wat van de campus en de omgeving te zien. Dit was fijn, want zo konden we ook rustig wennen aan de nieuwe tijdzone en het andere klimaat.

Oudejaarsavond werden we meegenomen naar Santa Land, een heuse kerslichtjes drive-thru. Met de auto legden we een parcours af door het bos met om ons heen heel veel lichtjes, muziek en kerst taferelen. Oud en nieuw hebben we vervolgens slapend doorgebracht.

Onze lesdagen bestonden uit een afwisseling van plenair les, break out groepjes, teambuildingsactiviteiten, devotions, worships, small groups en een stilte retrait. Er werd aandacht besteed aan o.a. de core values van Mercy Ships, identiteit, dienend leiderschap, leven in een gemeenschap, culturele verschillen, communicatie, de geschiedenis van Mercy Ships, etc. Het programma zat goed in elkaar en we voelden ons echt opgebouwd worden. We kregen steeds meer zin om daadwerkelijk te vertrekken en aan boord te gaan. Tegelijk ervoeren we steeds meer dat het echt heel bijzonder is om onderdeel te mogen zijn van deze organisatie en community. De manier waarop Liefde en Genade wordt uitgeleefd is echt heel inspirerend en staat heel dichtbij de waarden die wij belangrijk vinden in het leven.

Sightseeiing Texas

Ondanks dat er naast het onboarding programma niet zoveel vrije tijd was, hebben we toch geprobeerd om nog iets van Texas te zien. We hebben een paar ritjes gemaakt naar de Walmart en in een weekend hebben we Fort Worth bezocht. Dit stadje is het centrum van Country Cowbow Texas. In dit stadje zie je alles wat ook in een echte Cowboyfilm te zien is. Bijzonder om zo deze hele specifieke subcultuur te zien en te ervaren.

In Texas is alles enorm groot. Auto’s, koelkasten, wasmachines, tankstations, mensen, maaltijden, drinks, frisdrankflessen, supermarkten: werkelijk alles is vele male groter dan wij gewend zijn. Voor ons was dat even wennen. We zijn überhaupt allebei niet zo gehecht aan (grote) spullen en zeker de laatste maanden hebben we ons best gedaan om ons leven te minimaliseren. Het leven in Texas was dus een groot contrast met wat wij na proberen te streven. Verder is er een groot contrast tussen rijk en arm zichtbaar. Grote huizen worden afgewisseld met krakkemikkige hutjes. Verder zagen we veel vuil en troep op straat. Duurzaamheid is niet echt een thema in Texas…

Vliegreis #2

Na drie weken Texas was het tijd om afscheid te nemen van oma Erna. Wat zijn we blij dat ze bij ons was de eerste drie weken. Daardoor hebben wij allebei het programma grotendeels kunnen volgen. We wisten dat dit moment zou komen, maar toch was het pittig om afscheid te nemen. Gelukkig hebben de kids het goed opgepakt en was Mees klaar voor het volgende hoofdstuk in dit avontuur.

Nadat we de huurauto hadden gedropt bij de luchthaven van Dallas konden we ons gelukkig vlekkeloos inchecken voor onze vlucht naar Dubai. Gelukkig zaten een paar mede Mercy Shippers in dezelfde vlucht, dus we hadden wat assistentie bij de douane en wat vermaak tijdens het wachten. We hebben er de gewoonte van gemaakt om op het vliegveld een lekker potje te voetballen met Mees. Even alle energie eruit, voordat we weer uren moeten stilzitten. En voetballen met ’n man of zes is natuurlijk veel leuker!

De vlucht naar Dubai, vervolgens naar Kaapstad en tot slot naar East London ging echt super goed. Al met al hebben we nog best wat kunnen rusten en de kids hebben zich echt voorbeeldig gedragen. Aangekomen in East London werden we weer opgewacht door een chauffeur van Mercy Ships en reden we in 15 minuten naar het schip. 

Aankomst bij de Africa Mercy

En toen was het moment aangebroken waar we misschien wel het meest naar hebben uitgekeken: arriveren op het schip en de hut betreden die we de komende twee jaar ons thuis mogen noemen. Het was echt heel bijzonder om de gangway op te wandelen en voor het eerst als gezin de receptie te betreden. Overweldigend was het ook. We waren moe van de lange reis en de crew was zo enthousiast en gastvrij.

Aan alles merkten we dat de community erg had uitgekeken naar gezinnen en kinderen aan boord. Kids geven de community een extra dimensie waar iedereen naar uitkeek. En dat merkten we in alle reacties. We moesten wat officiële safety and security procedures doorlopen en kregen uiteindelijk de sleutel van onze cabin. Gelukkig was het nog steeds dezelfde cabin als ons begin november was toegezegd. We dropten onze tassen, aten snel een klein hapje in de dining room en vielen vervolgens als een blok in slaap.

De Sail naar Madagascar

Maandagavond kwamen we aan op de AFM en woensdag stond de Sail naar Madagascar gepland. Voordat het schip kan en mag vertrekken, moeten er allerlei procedures en oefeningen worden doorlopen. Echt rustig settelen en tot rust komen, zat er dus niet echt in. De dinsdag bestond uit briefings, drills en andere zaken om te zorgen dat we de dag erna veilig zouden kunnen vertrekken. Daarnaast ging het onboarding programma aan boord door, dus we hadden ook nog wat andere verplichte bijeenkomsten. Al met al best intens, wat de jetlag zat ook nog flink in ons systeem.

Gelukkig konden we woensdagochtend volgens planning vertrekken. De zee was tijdens de sail best onrustig, waardoor we de hele dag door flink heen en weer werden geschommeld. Momenteel is het cycloonseizoen in deze regio. De Africa Mercy is een redelijk klein schip met een platte bodem, waardoor het schip überhaupt al aardig door de golven wordt beheerst. We slikten trouw onze medicatie, dus echt zeeziek zijn we niet geworden. Al de beweging is vooral erg vermoeiend en ’s nachts sliepen we niet zo best. Na zeven dagen op open zee, waren we daarom erg blij dat we weer wat land in zicht kregen en het einde van de sail nabij was.

Field Service on board

Officieel vielen we tot 7 februari nog onder verantwoordelijkheid van de onboarding manager. Deze manager (Johnny) is met ons meegereisd naar de AFM om hier het onboardingprogramma te vervolgen. Tijdens deze eerste 1,5 week aan boord raakten we nog meer vertrouwd met het gedachtegoed van Mercy Ships, hadden we regelmatig devotions met de onboarding groep en ervoeren we aan den lijve de zaken die we in Texas hebben gehoord en geleerd. We zijn blij met deze tussenperiode, zodat we langzaamaan konden wennen aan de nieuwe context.

Onderdeel van dit gedeelte van de onboarding is het helpen bij andere afdelingen. Zo hielpen we met regelmaat in de keuken met afwassen en assisteerden we bij het gereedmaken van het ziekenhuis. Het is een mooie manier om kennis te maken met andere mensen aan boord en zicht te krijgen op hoe omvangrijk de organisatie eigenlijk is. Het is fantastisch om te zien hoe iedereen, allemaal vanuit een andere expertise, bijdraagt aan de missie om hoop en genezing te brengen aan de mensen in Afrika.

Wij hebben een commitment van twee jaar. Dat maakt dat we onderdeel worden van community of faith. Een groep mensen die zich voor lange tijd heeft verbonden aan Mercy Ships en die medeverantwoordelijk is voor het uitdragen en waarborgen van het Mercy Ships DNA. Om die reden hebben we vorige week donderdag, tijdens de wekelijkse community gathering, onze eed afgelegd waarin we beloofd hebben ons best te doen om het Mercy Ships gedachtegoed uit te dragen.

Hotel Services Manager

Naast het onboarding programma beginnen we ook steeds meer thuis te raken in onze rollen aan boord. Eline als PCG, Primairy Caregiver, en Johan als Hotel Services Manager. Eline heeft geregeld momenten en overleggen waarop ze samenkomt met andere PCG’s. Johans agenda wordt meer en meer gevuld met afspraken binnen de Steward Department. De waarnemend Hotel Services Manager vertrekt volgende week, dus deze week wordt nog even goed gebruikt om zaken over te dragen en uit te leggen. 

Aankomst in Madagascar

Vorige week donderdagochtend vroeg zijn we uiteindelijk aangekomen in Toamasina. Een grote groep mensen stond ons op te wachten op de kade. Met muziek, dans en Afrikaanse geluiden werd de Africa Mercy onthaald.

Het CET (Country Engagement Team) heeft de afgelopen keihard gewerkt om deze field service voor te bereiden. Zij hebben alle contacten gelegd met o.a. de lokale overheden en ziekenhuizen, maar hebben ook georganiseerd dat we aan boord lokaal internet, simkaarten en geld beschikbaar hebben. Ook alle immigratie en transport issues zijn door hen geregeld. Heel mooi hoe alle verschillende teams samenwerken voor dezelfde missie en met dezelfde drive.

Inmiddels hebben we onze eerste 1,5 week in Madagaskar achter de rug. We zijn dankbaar en blij dat we er zijn en dat we nu echt kunnen gaan settelen. We zijn al een aantal keren van boord geweest en zijn langzaamaan onze nieuwe omgeving aan het ontdekken. Daarover vast meer in onze volgende nieuwsbrief.

Hoe gaat het met ons?

Het gaat goed met ons! We zijn blij dat we nu eindelijk in Madagaskar zijn en dat we nu eindelijk kunnen gaan settelen. De afgelopen weken waren intens en intensief, maar tegelijk heel mooi en verrijkend. We voelen ons bevestigd in de keus om ons te verbinden aan deze mooie organisatie. Veel zaken die we meemaken en die we ervaren staan dichtbij de manier waarop we ons leven graag willen inrichten: het dienen van onze Hemelse Vader, het uitreiken naar andere(n) hulpbehoevende, het leven in een community, het zien van de wereld, het ontdekken van andere culturen, het leren van anderen. Tuurlijk hebben we onze mindere momenten. Het leven in deze omgeving geeft flink wat uitdagingen, we worden regelmatig geconfronteerd met onze eigen kwetsbaarheden en tekortkomingen. Maar dat is goed; ze mogen bestaan en maken ons (veelal) sterker en doen ons groeien. Nu is de tijd aangebroken om een nieuwe balans te vinden in eigenlijk alle aspecten van het leven. We zien ernaar uit!

Mees maakt goed! We zijn enorm trots op hem. Hij heeft zoveel veranderingen en transities te verwerken, maar het lukt hem vooralsnog goed om mee te komen in deze nieuwe flow. Uiteraard heeft ook hij z’n momenten waarop hij zichzelf even kwijt is, maar over het algemeen is hij net zo vrolijk, sociaal en energiek als altijd. We genieten van hem, net zoals de community dat doet. Iedereen is dol op ‘m en z’n blonde krullen maken hem een bezienswaardigheid.

Hij speelt veel met de andere kinderen aan boord en ook de relatie met z’n preschool teacher begint steeds meer vorm te krijgen. Vanaf volgende week gaat hij iedere ochtend naar Miss Lynn. Een supervriendelijke juf die echt een fantastische gave heeft om op een natuurlijk manier connectie te maken met Mees. We zijn hier enorm dankbaar voor, want we waren best wel benieuwd hoe dit zou zijn voor Mees. We denken dat ie het erg naar z’n zin gaat krijgen op de pre-school.

Ook met Siebe gaat het goed! Zijn vrolijkheid tovert vele lachende gezichten. Vorige week heeft ie z’n eerste centimeters gekropen en deze week maakt ie grote voortgang. Ook hij geniet van alle aandacht en vindt het erg leuk om contact te maken met iedereen. We merken wel dat hij 's nachts veel te verwerken heeft, de nachten zijn erg onrustig.

Dank- en gebedspunten

We danken:

• voor de goede voorbereidingstijd in Texas;
• voor de veilige en relaxte vliegreizen naar Zuid-Afrika;
• voor de veilige sail naar Madagaskar;
• voor het feit dat de kinderen zich zo goed aan weten te passen;
• voor het feit dat Mees het schip al z’n thuis noemt;
• voor gezondheid; we zijn deze weken niet een keer ziek geweest;
• voor de veilige, gezellige en liefdevolle community waar we onderdeel van mogen zijn;
• voor het feit dat we mogen bijdragen aan deze bijzondere missie;
• voor liefdevolle support en financiële ondersteuning.

We bidden:

• voor een goede voortzetting van onze ‘settle-periode’;
• dat Johan mag thuisraken in zijn functie en snel zich vertrouwd en thuis voelt in zijn rol;
• dat Eline een goede balans mag vinden in het zorgen voor de kids en het vinden van ruimte voor zichzelf/anderen.
• dat Mees een goede start op de pre-school mag hebben;
• dat Siebe snel wat rustigere nachten mag hebben;
• voor een goede balans tussen werk en privé, tussen community en gezin;
• voor een goede gezonde structuur van bewegen en voeding (er wordt hier twee keer per dag warme maaltijden geserveerd en iedere dag is er wel een gelegenheid met taart, cake of anders lekkers);
• voor de dayworkers die vanaf deze week op het schip komen werken. Dit zijn mensen uit Madagaskar die gedurende de field service voor ons werken. We bidden dat ze iets van Jezus’ liefde en genade zullen ervaren.



Bedankt voor je steun en support!

Het is waardevol te ervaren dat velen met ons meeleven en meereizen.

Liefdevolle groeten vanuit Toamasina!